Ok dit jaor weer de ballen van zolder haalt um de boom op te tugen en t’ huus in de karststemming te brengen.
Nou Maria, Jozef en ’t Kiendtie staot uut-estalt vraog ik mij of, wat der tot nou toe van de wereldvrede terecht komen is.

Ie heurt het karstvarsie uut de luudsprekers op alle hoeken van de winkelstraote: ‘Vrede op aarde’, maor de meinsen bint zo drok mit de inkopen veur de zundagse soep mit ballegies, die dizze weke wat meer opsmuk kreg, dat de miesten der an veurbij loopt.
Want net as de balle mut het geld rollen.

Van de poletiek he’k de ballen verstaand en ik snappe ok niet zo goed waorumme der niet wat meer respect en umzien naor mekare kan wezen. Dan zul der al meer vrede in de huzen wezen, g’woon in ’t klein.

Dat der niet altied zo hellig mit allemaole verwieten strooit wördt, de balle naor mekare toe-eschupt wördt, mar allent nog mit sneiballen egooit zol wörden.

’t Kiendtie kek mij vanuut zien kribbegie an asof hij zeggen wil: ‘Die vrede zit in oezölf.’

’t Ruunder Waopen 23 van 18 dec.2024