In Zinnig 5e jaorgang nr 3 – 2021 stund een intervieuw da’k mit Jan Harbers had heb.

Het glas halfvol schrieven

Gerda Bultje-van de Belt (De Wiek 1958) begunde in 2000 met schrieven. Het kreeg een vaste plek in heur leven. Risseltaot: zes bundels en met regelmaot wark in verscheiden blaoden en op internet; miest gedichten, soms körte verhaolen en ok aander genres giet ze niet oet de weg.

In 2000 brak Gerda bij een ongeluk heur elleboog. ‘Ik kwam tot stilstand.’ Dat was zo ingriepend dat ze nao zes week , toen de elleboogbreuk weer aordig genezen was, nog niet an ‘t wark kun. ‘Van lieverlee kwam ik in een depressie.’ Een psycholoog raodde heur an um van her of te schrieven, een soort van dagboek. Dat hölp en ze kreeg der aordigheid an um de dingen zo treffend meugelijk op te schrieven. ‘Sindsdien heb ik altied schreven.’

Gerda gruide op in De Wiek, volgde veurtgezet underwies in Meppelt en daornao de Opleiding Apothekersassistent. ‘As klein magien van het dörp met de fiets naor Meppelt en dan met de trein naor Zwolle, en hiele onderneming.’
Nao heur trouwen woonde ze in Meppelt. Daor kreeg ze twee zeuns. Thoes gruide ze op met het Drèents maor in dizze hoesholding weur Nederlands praot, want manlief kwam oet de polder en had een friese moe en een grunninger va.
Laoter verhoesde ze naor Echten, een huus boeten het dörp op de ruumte. De tuun gung understeboven, het gazonnegie weur een mooie kruudentuun en een weiland weur met advies van Lanschapsbeheer Drenthe een prachtige boomgaard met bessenstruken en allerhande vruchtbomen. Een jaor of vief leden kwam daor nog een echte droeventuun bij, de wiengaord. Ze maokt zölf jam, vruchtensappen en wien, wit en rood.

Gerda wol met heur schrieven wal naor boeten treden. Dat dee ze under pseudoniem. ‘Officieel hiet ik Gerda Egberdina, daor heb ik Gerdina van maokt.’
Deur het publiceren wol ze meer leren. ‘Ik heb toen een LOI-cursus poëzie volgd.’ Tiedens het gesprek wordt dudelijk dat het bepaold niet um ien cursus gung. Nao elke cursus was der wel weer een aander, ok de spellingscursus Dreints hef zij volgt en kwam ze in de schriefwarkgroep van Baukje bij het Huus van de Taol. ‘Dat warkt hiel stimulerend.’ Ofgelopen twee jaor volgde Gerda de cursus Ienakter schrieven en de cursus Liedteksten schrieven.

Heur schriefwark bleef niet onopmarkt. Al praotend komt der meer en meer langs waor het wark van Gerdina een plek kreeg. Naost wark in verzamelbundels bint der maor liefst zes bundels in eigen beheer verschenen, de eerste in 2006.
Transparant, een elfde kleur (2011) bestiet oet een umzetting van de Psalmen in elfjes (gedichies van 11 woorden in vaste vörm) in het Nederlands en Heur hoogste lied (2015) bevat een umzetting van het Hooglied naor de Drèentse taol, ofwisseld met eigen gedichten. Niet enkel de taol hef ze umzet; ‘Meisjes van Jeruzalem’ weurden ‘Magies van het laand’, de ‘vijgenboom’ een ‘hazelneute’en zo veul meer. Wat was, wat is geweest oet 2016 is tweetaolig en giet over het dementeren en het ofscheid van heur moe, gedichten en een paor verhaolen, ofwisseld met foto’s van heur zus Hennie.
Regelmaotig verschient der wark van Gerdina in Zinnig en huusanhuus bladen, bij de iene een paor keer per jaor, bij aander elke veertien daogen. ‘Miestal bint het gedichten.’ Ze schrif zowal in vrije as vaste vörm. Bij dat lèeste giet het vaok um rondelen en elfjes. Ze publiceerde wal op www.gedichtensite.nl, ok op o.a. de webstee van Gemiente De Wolden en al vanof 2003 hef ze een eigen website: www.gerdina.nl

                Ze schreef de ienakter Zij mint de koetsier naor de legende van De Juffer van Echten en die is in de zummer van 2020 opvoerd in Echten. Ok liedteksten van Gerdina bent op muziek zet en oetvoerd, undermeer deur Moi Volk en Marius Klein. ‘Het is hiel biezunder um zo je eigen teksten te heuren, mar ok um ze te zien.’ In de Cabiners van Staatsbosbeheer in het Nationaal Park Drentse Aa bint gedichten van heur op leer plaotst.

                Gerda treedt zölf ok op. Ze hef een aovendvullend programma veur bieveurbield vrouwenverenigingen of seniorengroepen van kerken. Ze treedt soms op met Marius Klein; hij zingt en zij les veur. ‘Marius speult daorbij op zien gitaar, wij vult mekare dan prachtig an.’ Gerdina les ok wal veur in karkdiensten in het Drèents of bij rondleidingen in heur tuun.

‘Dunderdag is Gerdinadag.’ Gerda probeert dizze dag vrij te holden veur het schrieven. ‘Het begunt vaok bij een mooie zin tiedens een gesprek of iets op televisie en dan is het een kwestie van zitten gaon, denken en preberen.’ Heur schrieftaovel stiet in de kaomer. ‘Liefst zit ik allenig, maor soms zit der denkbieldige glaozen schoefdeuren tussen mij en de rest van de woonkaomer.’ Vaok hef ze muziek anstaon. ‘Licht klassiek pianospel of Ierse muziek, het ritme van die muziek helpt mij um ritme in mien teksten te leggen.’
Gerda schref over het leven met al zien ups en downs. ‘Ik neig wat naor het zwaormoedige, heb het glas dan half leeg.’ Het schrieven helpt heur. ‘Ik wil niet dat een verhaol of gedicht allent maor somber is. Dan probeer ik der een positief slot an te geven. Zo hol ik mien glas halfvol.’
Nao het interview loopt wij nog even deur de tuun. Op elk etiket van de jampotties in het kraompie op de dam stiet een haiku en het bliekt dat Gerda ok kaorten mak van eigen foto’s mit tekst. Het is niet allent Gerda die Gerdina stuurt, Gerdina gef ok het leven van Gerda vörm en en diepere laoge.